Barbara Neves Alves and Pedro Manuel

In working at the Amstelpark, I am considering how, along the centuries efforts towards understanding and cataloguing nature largely developed together with projects of colonization and contributed to set out an idea of nature, where there was a clear separation between humans and nature, and nature seen as a resource, something to exert domain over and ‘civilize’. Contemporary post-humanist discourses on nature and sustainability are contradicting these views with new readings that question this distinction and urge for other types of relations between humans and their environment, in many aspects looking to decolonize perspectives, opening these to other traditions, other forms of envisioning an equilibrium, reworking connections between what/who is affected to our contemporary landscapes. Exploring landscape as heritage entails revisiting and questioning this legacy, unveiling new entanglements and possibilities. In this sense, in looking at a park today, it is worth noting its layered history, the registers of representation implicit in its design and ideas on preservation, as they testify to an interesting encounter of conventions and idealisations. In my research process I wish to work from the point of view of miscommunication, explore multiple translations, movements, connections, that can emerge when focusing on the tension between change and preservation.

Het verkennen van landschappen als erfgoed houdt in dat deze erfenis opnieuw wordt bekeken, in twijfel wordt getrokken en nieuwe verstrengelingen en mogelijkheden bloot gelegd worden. Het is interessant om naar de gelaagde geschiedenis en representatie van het park te kijken die impliciet in het ontwerp aanwezig is, omdat ze getuigen van een wisselwerking tussen vaststaande conventies en idealen. In mijn onderzoeksproces wil ik werken vanuit het oogpunt van miscommunicatie om meerdere vertalingen, bewegingen en verbindingen te verkennen die kunnen ontstaan wanneer we focussen op de spanning tussen verandering en instandhouding. Bij het Amstelpark kijk ik specifiek naar hoe vanuit het oogpunt van het behoud van het park ideeën over het ontwerp van het landschap geënsceneerd worden gedurende langere perioden. In het uitvoeren van een algemeen ontwerp gedurende zulke lange perioden ontstaan onvermijdelijke miscommunicaties tussen het idee van een ontwerp en de politieke, economische, sociale en culturele transformaties in deze periode. Dit is het vertrekpunt van mijn werk. Specifiek werk ik vanuit twee verschillende startpunten: ten eerste onderzoek ik de geschiedenis van de materialen die verkocht werden tijdens de veiling die plaatsvond aan het einde van de Floriade in 1972, waarbij ik de objecten wil herleiden en hun geschiedenis terug wil brengen naar het Amstelpark. Daarnaast ben ik geïnteresseerd in de Italiaanse tuin, waarbij ik probeer het proces omtrent het beheer- en behoud van dit specifieke deel van het Amstelpark te begrijpen, evenals de representatie van het Amstelpark in de literatuur die er over verschenen is.

Barbara Neves Alves is an Amsterdam based independent designer and researcher, currently engaged in setting up projects that explore hybrid modalities of practice-based research, in-between design, participation, theory & politics, where she combines theoretical inquiry with practice-based research in and on public space. Outputs often take the form of workshops, installations, speculative proposals and written/visual narratives. Her background is in communication design, with a specialization in type design and typography at KABK. In the end of 2016 she completed a PhD in Design at Goldsmiths, with a research that challenged the notion of ‘good communication’ as an assumed objective of the field of communication design, that remains largely unquestioned in its universalist and neoliberal implications, and forwarded ‘miscommunication’ as concept and practice to focus on how communication is inhabited through social and cultural practices. Miscommunications are often regarded as what makes communication difficult, interrupts, slows down, or misunderstands. However, Neves Alves showed that, when miscommunication is acknowledged in design practices, it calls for a situated and implicated positioning of the designer, and creates the opportunity to explore practical exchanges that can foster new imaginaries of participatory design practices and new political formations emerging from communicative arenas. She has solid experience in teaching and has taught in the Netherlands, UK, Portugal and Mozambique, and initiated workshops as well as community based projects.