Grondtoon en grondwerk

Grond en geluid zijn tegengestelde begrippen; het is massa tegenover energie, vast tegenover ijl, statisch tegenover dynamisch. Het zijn dit soort ongelijksoortigheden die samen gevoegd tot de verbeelding spreken.

‘De 18e eeuwse natuurkundige Ernst Chladni strooide zand op een oppervlak dat hij daarna met een strijkstok in trilling bracht. Zodra het aangestreken oppervlak een ‘grondtoon’ liet horen sprong het zand op en organiseerde zich tot een geometrisch patroon. De onzichtbare grondtoon werd in het zand zichtbaar.’

Op basis van deze observaties maakte Paul de Kort in samenwerking met H+N+S landschapsarchitecten een geluids-absorberend grondwerk bij Schiphol.

Op verschillende plaatsen rond Schiphol, maar vooral in het noorden van Hoofddorp, ervaren bewoners hinder van het geluid van vliegtuigen die tijdens de start met vol vermogen van de motoren snelheid maken op de startbaan. Dit laagfrequente geluid wordt ook ‘grondgeluid’ genoemd.

Uit berekeningen en veldmetingen is gebleken dat het grondgeluid sterk wordt greduceerd als er reeksen ribbels in het maaiveld worden aangelegd. Om de gewenste geluidsreductie te realiseren dient ook het gebied Buitenschot te worden voorzien van deze grondribbels. Dit lijkt in conflict met de functie van Buitenschot als park, maar de gedachte aan een weefsel van ribbels als metafoor voor het verstrooien en uitdoven van het grondgeluid blijkt onvermoede kansen te bieden voor een spannend parklandschap waarin je kunt dwalen en beschutte plekken kunt opzoeken. Er ontstaan zichtlijnen, kleinere en grotere ‘kamers’ die uitnodigen tot sport en spel, recreatie, hondenuitlaat of zelfs manifestaties.

uit: http://www.pauldekort.nl/