Windviolen zien eruit als enorme instrumenten die in bomen gehangen worden en waarvan de snaren door de beweging van de wind door de takken bespeeld worden. De installatie bestaat uit drie violen, drie cello’s en drie bas instrumenten. Elk instrument heeft een snaar die in harmonie met de anderen gestemd kan worden. De strijkstok van paardenhaar beweegt over de snaren door de nylon draden die bevestigd zijn aan de takken en in spanning gehouden worden door gewichten die eraan hangen. Het systeem is afhankelijk van de natuur en de elementen. Het bespelen van de violen door de juiste wind vereist geduld en acceptatie van het publiek om zich aan te willen passen aan de ritmes van de natuur.
In het werk van Ronald van der Meijs zijn natuurlijke processen onderdeel en onderwerp, dat zich afspeelt rond de spanning tussen mens en machine, cultuur en natuur. In zijn werk onderzoekt hij hoe de mens zich door middel van technologie tot de natuur verhoudt. In onze tijd is er nauwelijks nog een aspect van het dagelijkse leven te vinden dat niet op de een of andere manier mede vorm krijgt door technologie. Natuur en cultuur zijn volkomen verweven. Wat betekent dat voor de toestand van de mensen die in deze technologische wereld leven? Gefascineerd door onze drijfveer om steeds sneller te produceren, te consumeren en de natuur naar onze hand te zetten terwijl we ons bewust zijn van de negatieve effecten ervan, laat Van der Meijs met zijn installaties juist een andere kant zien. In machineachtige installaties laat hij de techniek communiceren met
levende materie en natuurlijke elementen zoals water, wind, vallende en groeiende vruchten, rotting en verdampingsprocessen. Het mechanisme van het werk wordt door deze natuurlijke processen gedirigeerd waardoor op een organische en niet geheel beheersbare manier ritme, tijd en vorm bepaald worden. Door een interactie tussen technologie en natuur te creëren die ingaat tegen de verwachtingen van efficiëntie, precisie en snelheid die we doorgaans hebben van technologie wil hij een nieuwe symbiose laten ontstaan tussen cultuur en natuur, waarin de mens en zijn technologie niet tegenover de natuur staan maar daar een onlosmakelijk deel van vormen.
De installaties kenmerken zich door zowel high als low tech toepassingen. De locatie, context, en het verstrijken van de tijd en de invloed daarvan op het werk spelen een belangrijke rol. Een ander element dat veelvuldig opduikt in zijn werk is geluid, altijd als gevolg van de werking van het materiaal, waardoor het tot leven lijkt te komen en het verstrijken van de tijd ervaren wordt.
het Glazen Huis