Met Pei-Ying Lin &Yi-Fei Chen, Saša Spačal en Anton Kats
Te ervaren voor de deur, door de ramen van het Glazen Huis en op privé-afspraak, 7 maart – 28 mei 2021
Finissage 28 mei 2021
Voor Re:Tune nodigen we kunstenaars uit die vanuit verschillende strategieën werk ontwikkelen rondom de vraag: hoe kunnen we ons anders afstemmen op niet-menselijke vormen van leven? En hoe kunnen we nieuwe technieken van aandacht en observatie trainen?
Alle deelnemende kunstenaars zijn geselecteerd vanwege verschillende focus op gemeenschap en uitwisselingen van vormen van leven. Zij ontwikkelen nieuwe kunstprojecten die zowel als interactief kunstwerk in de tentoonstelling gepresenteerd worden en als tool ingezet kunnen worden in diverse publieksinteracties, performances en workshops. Deze worden tijdens de tentoonstelling georganiseerd voor diverse publieksgroepen, van experts, studenten, tot kinderen.
De tentoonstelling vormt de context voor de lancering van de School for MultiSpecies Knowledges op 27 mei 2021 (een samenwerking met Irina Shapiro) waarin de kunstenaars samen met andere deelnemers tactieken onderzoeken die ingezet worden voor het ontwikkelen van intersoortelijke gemeenschappen.
Kunstenaar Pei-Ying Lin werkt samen met social designer Yi—Fei Chen (beide Taiwan, woonachtig in Eindhoven) om de diversiteit en variaties van de menselijke ontmoeting met virussen te onderzoeken en hoe deze gefaciliteerd en gemedieerd wordt door objecten. Tijdens de Covid -19 pandemie voelen mensen zich emotioneel verloren en verward vanwege de snelheid van de ontwikkeling van het virus en de veranderende kennis en situaties waarmee we ons aan een veranderende omgeving moeten aanpassen. Als we onze interne en externe wereld bekijken in de context van communicatieve ziektes, dan hebben we ons immuunsysteem opgebouwd als een grens tussen ons en de ‘viral others’, een biologische grens. Maar als we vanuit een cultureel aspect kijken dan zijn de maskers, mondkapjes, desinfectants etc. de cultureel-fysieke grenzen tussen ons en deze ‘viral others’: de uitbreiding van ons immuunsysteem manifesteert zich op het niveau van het artefact. De kunstenaars onderzoeken in een nieuw werk Discourse of a Viral Boundary of menselijke artefacten katalysatoren kunnen zijn voor een psychologische evolutie. Als we onze grens ten opzichte van virussen oprekken met bepaalde artefacten, kunnen we deze artefacten dan ook gebruiken als een katalysator voor mentale veranderingen?
Voor dit project ontwikkelen de kunstenaars een set gereedschappen zoals regels, spelletjes, kaarten, objecten, rollenspel interviews rond het thema van virale ontmoetingen – in andere woorden pandemie. Deze gereedschappen faciliteren ons om de diepste menselijke verlangens en angsten over deze gebeurtenissen te kanaliseren, die resulteren in het ontwerp van objecten die dienen als een uitbreiding van het immuunsysteem voor onze angst. Deze objecten worden vervolgens teruggezet in de scenario’s om te onderzoeken hoe ze ingezet worden als catalysatoren van verandering. Het project voorziet zo in een framework die gebruikt kan worden om de vele mogelijke alternatieven van relaties tussen mensen en virussen te onderzoeken.
Online Workshops Discourse of Viral Boundary
Op 25 en 29 maart en op 1 en 5 april geeft Pei-Yin Lin online workshops waarin twee deelnemers werken aan een nieuw narratief over onze omgang met virussen. Korte opnamen van de workshop worden gebruikt in de presentatie in Re:Tune. Hier lees je meer informatie over de workshops en kun je reserveren voor de workshops.
Saša Spačal is een beeldend- en geluidskunstenaar die werkt met levende systemen. In haar werk gaat ze in op de post-humane conditie, waarin mensen zichzelf niet langer als soeverein beschouwen maar als verstrengeld met alle elementen van het ecosysteem. Dit resulteert in meer vloeibare definities van wat leven is, en het feit dat technologie zich niet langer uitbreidt in hardware en software maar ook in ‘wetware’- de vergroeiing van technologie en biologie – in hyrbide fenomenen die een eigen mechanische, digitale en organische logica hebben. In MycoMythologies: Patterning onderzoekt ze al deze aspecten.
Wat als een microscoop verhalen kan vertellen. Wat zou het zeggen? Hoe zou het zeggen? En hoe kunnen mensen het begrijpen? Hoe kan fungi mensen helpen om nieuwe mogelijkheden van verstrengeling van mensen en andere levensvormen in de ruines van het kapitalisme te vinden? MycoMythologies: Patterning. is een installatie die ingaat op deze vragen en speelt met de productie van kennis voorbij het wetenschappelijk in het mythologische gebied van verhalen vertellen, waar wetenschappelijke fenomenen hun eigen geluid en stem krijgen. Sonische mythen die de MycoMythologies: Patterning produceert proberen manieren van zijn te verbeelden die (nog) niet bestaan en het publiek af te stemmen op de sonische ervaringen van microscopische schimmel netwerken. Microscopen die als geluidsinstrument afgestemd worden vertalen beelden van microscopische schimmels, mycorrhiza en andere microben in sonische en geluidsstructuren. De installatie kan interactief gebruikt worden door bezoekers en als een instrument ingezet worden in geluidsperformances en workshops. Schimmels en aarde die als materiaal dienen worden in het park gevonden, zodat het park zelf het onderzoeksobject wordt van de installatie.
In de achterruimte van het Glazen Huis wordt bovenstaande video van Sasa Spacal over Earth Link getoond, een installatie die bio-chemische feedbackloops uitvoert.
Anton Kats (Ukraine, woonachtig in Berlijn) is een kunstenaar en muzikant die kunstprojecten ontwikkeld die gaan over zelf-organisatie, zelf-educatie en zich vaak richten op gemarginaliseerde gemeenschappen. In zijn artistieke praktijk focust hij op alternatieve vormen van leren en het ontwikkelen van leerplatforms die noodzakelijk zijn om kritische en praktijkgerichte kennis van het alledaagse te genereren. Vanwege deze werkmethoden en vorm van artistiek onderzoek gekoppeld aan bijzondere interactieve kunstwerken hebben wij Anton Kats gevraagd een werk te ontwikkelen dat de aandacht richt op niet alleen menselijke maar intersoortelijke gemeenschappen.
Sound Crystal is een interactieve sonische sculptuur van stalen buizen in de vorm van een kristal en een mobiel geluidslaboratorium die buiten het Glazen Huis komt te staan. Het werk bouwt voort op eerdere werken van Kats waarin hij collectief geluid, ritme en luisteren verkent. Sound Crystal is enerzijds een autonome sculptuur en muziekinstrument dat interactief door middel van aanraking op alle oppervlakken van de uit buizen bestaande veelvlakkige sculptuur geluid produceert. Het kan geactiveerd worden door verschillende mensen tegelijkertijd die het gezamenlijk als een instrument bespelen. Anderzijds is de Sound Crystal een sonisch laboratorium voor veldonderzoek en workshops in het Amstelpark.
De sound lab bestaat uit een koffer met twee speakers, een mini laptop, een set microfoons, geluidsopname apparatuur, koptelefoons en een artistiek protocol hoe deze set gebruikt kan worden om geluid in het park te onderzoeken en hoe de geluiden geupload kunnen worden in de geluidssculptuur. Deze tool box kan gebruikt worden voor workshops of verbonden worden aan de sculptuur waarmee de geluidsfiles die in het park gevonden worden afgespeeld kunnen worden door het publiek.
Bij aanvang van de tentoonstelling wordt een workshop gegeven waarvan de opnamen de eerste geluidsbibliotheek vormt van de sculptuur. Gedurende de tentoonstelling geven we workshops met diverse publieksgroepen: experts in geluidskunst en betrokkene in de School for Interespecies Knowledges, algemeen geïnteresseerden, kinderen (we werken samen met lokale BSO’s), en studenten. De workshops bestaan uit een veldonderzoek dat begint met eenvoudige luisteroefeningen en het inspelen op de omgeving van intersoortelijk leven waarop we willen afstemmen. Het Amstelpark is ons werkterrein. Welke vormen van leven bevinden zich daar, en hoe kunnen we op al die verschillende schalen en ritmes van leven afstemmen? Beginnend met oefeningen in luisteren, open staan voor de geluiden van leven om ons heen, werken deelnemers aan het maken van een geluidskaart van het park. In kleine groepen worden opnamen gemaakt en de geluiden verzameld – opnamen kunnen zowel geluiden bevatten die gevonden worden in het park zijn als reflecties daarop. Naast workshops organiseren we performances waarvoor muzikanten de Sound Crystal bespelen.
De tentoonstelling Re:Tune werd mede mogelijk gemaakt door Stimuleringsfonds Creatieve Industrie, Amsterdams Fonds voor de Kunst, Project Atol, de stad Ljubljana en de Sloveneense overheid.
Bij de tentoonstelling verscheen een brochure (28 p. full colour), bekijk de publicatie (klik op de afbeelding of download als pdf) of haal een gedrukt exemplaar op bij Zone2Source in het Glazen Huis of Rietveldhuis.
Brochure Re:Tune Zone2Source, May 2021
Lees het artikel van Joep Christenhusz online via de NRC website of via onderstaande afbeelding 
Het Glazen Huis
