platform for art, nature & technology
MAP

Tuinbazen presentatie

In twee weekeinden van 15 tot 23 februari 2020 presenteert Irene Fortuyn en Ketter&Co samen de resultaten van één jaar  activiteiten die onderdeel zijn van het Tuinbazen project. Tuinbazen is een artistiek onderzoeksproject naar mogelijkheden om parken te beheren als een gezamenlijke tuin.

Tuinbazen 2020


Programma in Het Glazen Huis
Presentatie en tentoonstelling 15 – 23 februari:
In het Glazen Huis is de voorlopige uitkomst te zien van dit onderzoek naar de mogelijkheden van het park als gemeenschappelijke tuin. Maak bijvoorbeeld kennis met de nieuwe kaart van het Amstelpark met de verhalen van bezoekers, en bekijk een video over hun ‘ideale tuin’ of een van de presentaties waarin de relatie tussen bezoeker en parkverzorger verder wordt uitgediept. Open: Za 15 en zo 16 februari en op vrij 21, za 22 en zo 23 februari van 13:00 – 17:00
Parkdialoog en excursie 15 en 22 februari:
Op de zaterdagen, 15 en 22 februari van 15:00 – 17:00 uur organiseren we een parkdialoog waarin Irene Fortuyn met de deelnemers ingaat op de menselijke relatie met planten en andere soorten. Wil je zelf meedenken en bijdragen aan de toekomst van de Amsterdamse parken kom dan langs!
16:00 verzorgt IVN ecoloog Arend Wakker een excursie langs de bewoners van het park.

In deze presentatie neemt Ketter&Co een volgende stap en richt de aandacht op wat een gemeenschap kan zijn en het menselijke samenleven met dieren en planten in de stad.  Wat is het effect van deze relatie op de bezoekers, het parkonderhoud en het lopende Tuinbazen onderzoeksproject.
Noor Bootsma en Laura Hoek zullen zaterdag in het park aanwezig zijn om in het park dierenverhalen op te halen met “The Story Miner”, een project waarmee Noor in januari 2020 aan Design Academy Eindhoven is afgestudeerd.


Meer over Tuinbazen
Tuinbazen is een meerjarig project waarin de parken van Amsterdam onderzocht en in kaart gebracht worden. Wat is de aard en cultuur van de Amsterdamse parken? Wie gebruikt ze en waarvoor worden ze gebruikt ? En door wie en hoe wordt er voor de parken gezorgd? En hoe zichtbaar is de tuinman/vrouw voor de parkbezoeker? Dit zijn enkele van de vragen die leidend zijn in Tuinbazen.
De centrale figuur in het project is de tuinman/vrouw, de verzorger van de parken die doorgaans weinig contact heeft met de parkgebruiker. Maar ook zit hij/zij zelden aan tafel als er beslissingen over het park genomen moeten worden, al is de tuinbaas degene die er dagelijks zorg voor draagt. Zeker nu steeds meer mensen van jong tot oud geïnteresseerd zijn in duurzaamheid, groen en tuinieren, kunnen we wellicht geheel anders gaan nadenken over de rol van de tuinbaas en de betekenis van de parken voor de stad. Kan de tuinbaas bijvoorbeeld ingezet worden als educator? Hoe kan hij met zijn kennis en passie de spil worden in het activeren van een gemeenschappelijke betrokkenheid, het inspireren van de zorg voor groen en de diversiteit van parken?
Het Amstelpark werd in 2019 een proeftuin  van dit onderzoek.  De eerste stap was het zichtbaar maken van het onderhoud in het park wat doorgaans weinig inzichtelijk is voor de parkbezoeker. Hoe kan het onderhoud en beheer van het park onder de aandacht gebracht worden? Wat gebeurt er eigenlijk in een park in de verschillende maanden en seizoenen en wie zijn de mensen die er zorg voor dragen?

Ketter&Co streeft ernaar tuinbazen, gebruikers en beleidsmakers nauwer bij elkaar te betrekken om meer horizontale vormen van beheer te vormen, om zo de kwaliteit van de Amsterdamse parken te bevorderden. Dit wordt gedaan door parkonderzoek naar het gebruik van en de zorg voor de parken, naar de kleuren, geuren, materialen, flora en fauna, activiteiten, talen, afval, manier van communiceren en de feesten in het park.

In 2019 werden in het Amstelpark de volgende activiteiten uitgevoerd:

  • Onderhoudskalender Amstelpark: Een maandelijkse kalender van de onderhoudsactiviteiten die in het Amstelpark uitgevoerd worden. Deze zal op de grond bij de ingang van het park met kalk weergegeven worden met verwijzingen naar de specifieke locaties in het park om op deze manier de onderhoudswerkzaamheden voor de gebruikers zichtbaar te maken.

 

  • Bloemen voor de Burgemeester: Elke maand wordt er een boeketje bloemen die die maand in de verschillende Amsterdamse parken groeien naar Femke Halsema, burgemeester van Amsterdam gestuurd.

 

  • Afvalslinger: 
    samen met buurtbewoners worden slingers van afval gemaakt dat in het Amstelpark wordt gevonden.

 

  • Meedoe Agenda: samen met de tuinmannen leren over het onderhoud van het park. De Tuinbazen Kar was op gezette tijden in het park aanwezig om de activiteiten aan te kondigen

 

  • Rozen Snoeien: Vrijwilligers snoeien samen met de Tuinbazen de rozen

 

  • Rododendrons snoeien: In juni werden mensen opgeroepen mee te helpen met het snoeien in de rododendron vallei, ooit een van de hoogtepunten van de Floriade en nog steeds een feest voor het oog, zodat ze een tweede bloeiperiode zullen beleven.

 

  • Park onderzoekskaart: het Amstelpark wordt in kaart gebracht.

 

  • Mijn ideale Tuin; videoportretten werden gemaakt van mensen die met bloempot vertelde over hun ideale tuin

 
 

  • Bezemdialogen: Er worden Bezemdialogen georganiseerd waarin we gezamenlijk met tuinbazen, beleidsmakers, buurtbewoners, parkbezoekers, academici, kunstenaars en anderen de vragen die het onderzoek in de parken oproept zullen bespreken. De dialogen worden gevoerd volgens de Socratische gespreksmethode van filosoof Humberto Schwab.

 

  • Tuinbazen publicatie: Een parkpublicatie en tentoonstelling met daarin de uitkomst van de onderzoeken

 
 
 
 
Website Ketter&Co
Tuinbazen wordt ondersteund door het Mondriaan Fonds vanuit de regeling samenwerking organisatie en kunstenaar
Pictures of the Tuinbazen 2020
  
 
 

Dove Bradshaw, Spent, 6 november 2016- 8 Januari 2017

Dove Bradshaw, Spent
het Glazen Huis

Opening zondag 6 November, 15-17 uur
met lezing van de kunstenaar om 15.30 uur
Dove
Zone2Source sluit haar 4e jaar als een platform voor kunst, natuur en technologie in het Amstelpark in Amsterdam af met een tentoonstelling van een bijzondere kunstenaar, Dove Bradshaw (New York, 1949), die al sinds 1969 de relatie tussen kunst en cultuur onderzoekt en een belangrijke inspiratie voor ons programma vormt.
Dove Bradshaw maakt al sinds eind jaren zestig kunst waarin de werking van onverwachte invloeden van de natuur een centrale rol speelt. In de afgelopen jaren houden heel veel kunstenaars zich bezig met het onderzoeken van alternatieve relaties tussen natuur en cultuur. Dove Bradshaw’s werk is daarmee relevanter dan ooit.
Dove 2
In haar kunst staat ze natuurlijke processen toe het werk vorm te geven zodat het eind resultaat nooit geheel vast staat maar voortdurend in beweging is. Geinspireerd door de 20ste eeuwse componist John Cage, met wie zij regelmatig samenwerkte en die haar werk diverse malen presenteerde, creëerde ze chemische schilderijen die veranderen door de invloed van omgevingsfactoren als temperatuur en licht, erosie sculpturen van zout en steen, en kristallen die radio signalen opvangen. Over haar werk zei John Cage, “We’re confronting now it seems to me in the very full way that her work is itself working—the identity, not the separateness, but the identity of time and space.”  Het gaat er voor Dove Bradshaw niet om hoe een werk eruit ziet maar hoe het zich gedraagt en door de tijd heen verandert.
Dove Bradshaws werk is sinds begin jaren zeventig internationaal tentoongesteld en in belangrijke museale collecties vertegenwoordigd, maar is nog nooit eerder in Nederland te zien geweest. Dit zetten we nu recht met een tentoonstelling waarin oud en nieuw werk van Dove Bradshaw te zien is in de bijzondere omgeving van het Amstelpark.
 
spent-bullet-3d-white-gold
Werk dat in de tentoonstelling te zien is:
Negative Ions II (1996-2016) bestaat uit een trechter die boven een kegelvormige berg zout hangt. Per minuut vallen 5 druppels water op het zout dat langzaam erodeert. De ervaring van tijd is hier een belangrijk onderwerp evenals in Waterstone (1996-2011), waarin een interactie plaats vindt tussen water en kalksteen waarvan het effect nog langzamer is. Het gebruik van natuurlijke materialen en de traagheid van de actie brengt ons uit de versnelling van het hedendaagse bestaan in een andere tijdsdimensie.  Het thema van de cultivering van natuur en de natuur van cultuur is terug te vinden in werken als Home (2008), een sculptuur van doorns van de Christusdoorn die gewoven worden tot een ontoegankelijk nest en II series, Nothing 3 (2004), twee in brons gegoten gebroken eierschalen die oorspronkelijk in een installatie met twee levende vogels getoond werd. Ook te zien is een nieuw werk Spent Bullets, een serie 3D geprinte en uitvergrootte afgevuurde politie kogels waarin de geweldadigheid bevroren ligt in de transformatie van het materiaal. In de achterruimte van het Glazen Huis wordt de video Spacetime (2011) vertoond. Het is gebaseerd op de sculptuur 2 √0, hier ook tentoongesteld, dat verticaal een klok is en horizontaal een waterpas. De dualiteit van dit object wordt in relatie gebracht met het muziekstuk Ryoanji van John Cage, een duet voor percussie en een ander instrument bepaald door de performer, hier een fluit en een pauk.
Meer werk en informatie over Dove Bradshaw: http://www.metropolism.com/nl/reviews/30189_dove_bradshaw
Press Metropolis M about Dove Bradshaw
Brochure Spent

Grounded Matter, Malou van der Molen

Malou van der Molen
Grounded Matter
werkperiode Orangerie
28 Augustus – 25 September, 2016

Schermafbeelding 2017-08-16 om 17.07.45
Malou van der Molen brengt gedurende de maand september een werk periode in de Orangerie door. Ze verzamelt sinds 2015 vierkante meters natuur in Amsterdam, die ze vertaald in textiel dessins, om de mondiale industrie van textiel te verbinden met een specifieke plek. Een stuk water in de gracht, de eerste dag sneeuw, het groenteschap bij de A&H, huiskamerplanten en huisdier, versnipperde bomen in het Amsterdamse bos, regenplassen, een 300 jaar oude boom in de Hortus, etc. De textiel dessins, natuur elementen en foto’s van de locaties worden in een installatie verwerkt die tot heden 31 vierkante meter beslaat en in de Orangerie getoond wordt. Daarnaast wordt de Orangerie een tijdelijke studio, die toegankelijk is voor het publiek, voor het maken van nieuw werk waarvoor een aantal vierkante meters uit het Amstelpark de basis vormen.

Cartographies of Human Sensation

Cartographies of Human Sensation
Jonathan Reus en Sissel Marie Tonn
Orangerie, 29 Mei – 14 Augustus 2016
 

Cartographies of Human Sensation stelt een serie instrumenten voor die de drager afstemmen op de omgeving door meta-zintuigelijke waarnemingen van bio-metrische signalen (vertaald door gedragen geluidssynthesizers) en radicale lichaamsextensies
Terwijl de extensies de relatie tussen het lichaam en de omgeving veranderen door vervreemding, raakt door de instrumenten de drager meer afgestemd op psychobiologische reacties op voorbijgaande gebeurtenissen.
Tezamen vormen zij het gereedschap voor metasensation, reflexief gevoel.
Waarom New Cartographies? Wanneer we een natuurlandschap gewaarworden, ervaren we een geheel aan relaties: de wind die onze huid raakt, een veelheid aan uitzichten, geuren en geluiden die we in onze indruk van een bepaalde plek weven. We zijn cultureel getraind om meer gevoelig te zijn voor sommige gebeurtenissen da andere, hetgeen zich bijvoorbeeld manifesteert in de manier waarop we de wereld in kaart brengen. Kaarten worden gezien als statische objecten in ons deel van de wereld, maar in andere culturen zijn kaarten en verbeeldingen van ruimte vaak meer interactief, tastbaar en tijdelijk. De ontwikkelde instrumenten bieden de mogelijkheid voor een doorlopend/ continu in kaart brengen van de relatie tussen lichaam en omgeving, zodat misschien een ander begrip van ruimte en tijd ontstaat.
Terwijl het project zich ontvouwt ontwikkelen we hopelijk een dieper begrip van hoe het lichaam zich door tijd en ruimte beweegt en de subtiele en onbewuste processen construeert die onze ervaring vormen.
Tijdens de tentoonstelling wordt een programma ontwikkeld waarin deelnemers met de instrumenten op voorbereide wandeltochten gaan. De tochten zijn doorlopende gesprekken met deelnemers, zich ontwikkelend over tijd en op verschillende locaties. Ze zijn site-specific en bieden de deelnemers een unieke mogelijkheid om te reflecteren op de manier waarop zij de omgeving gewaarworden.

Magnetoceptia

Magnetoceptia
Dewi de Vree & Patrizia Ruthensteiner
het Glazen Huis, 29 Mei – 14 Augustus, 2016

 

Magnetoceptia is een serie geluidsperformances en installaties rondom zelfgemaakte antenne-kostuums die elektromagnetische velden hoorbaar maken. Constructies gemaakt van bamboestammen, twijgen van de
hazelnootboom in de vorm van een 16e eeuwse molensteenkraag of geweien van berkentakken, doorweven met honderden windingen koperdraad en open elektronica; het project is een doorlopend onderzoek naar verschillende fysieke eigenschappen van natuurlijke en technologische materialen. De productie en presentatie van Magnetoceptia is altijd plaatsgebonden. Tijdens het productie proces worden lokale materialen gebruikt en laten de kunstenaars zich inspireren door de historische en culturele achtergrond van de plaats waar het werk ontwikkeld wordt.
De hoorbare signalen tijdens de performances zijn een live transformatie van het onzichtbare elektromagnetisch fenomeen dat zich op dat moment in de directe omgeving bevindt: het is afhankelijk van de natuurkundige eigenschappen van die locatie alsmede van de positie van de performers ten opzichte van de ruimte
en van elkaar. Tijdens de presentaties worden de ontwikkelde werken in een nieuwe context geplaatst, waarbij elementen (geluid, video, materiaal) van de locatie van productie samen met die van de
presentatie worden samengevoegd tot een nieuw universum.
.
De tentoonstelling zal bestaan uit een immersieve installatie van videoprojecties, geluid en fysieke natuurlijke en technologische materialen en objecten van vorige episodes van Magnetoceptia gecombineerd met live kostuums als installaties die ter plekke elektromagnetische velden van de locatie hoorbaar maken.
Tijdens de live performances – programma wordt nog aangekondigd – zullen de  performers de antenne kostuums dragen die de elektromagnetische velden van het park hoorbaar maken waarbij de aanwezige signalen
uitgangspunt zullen zijn voor de choreografie en compositie. Het publiek wordt uitgenodigd om
deel te nemen aan de route door het park, waardoor het geheel zal leiden tot een gezamenlijke geluidsprocessie. Door het organische en veranderende karakter van het elektromagnetisch materiaal zal de
choreografie een onderzoekende benadering hebben. Samen met de performers zal het publiek getuige zijn van de spanning tussen de controle van de performers en de grilligheid van het materiaal.

Brochure Magnetoceptia

Air, Water, Soil with Sarah Daher, Menno Hiele en Marjolijn Boterenbrood

Air, Water, Soil
Sarah Daher. Menno Hiele, Marjolijn Boterenbrood
het Glazen Huis, 3 April – 15 Mei 2016
Opening Zondag 3 April, 16 – 18 uur
In de tentoonstelling Air, Water, Soil wordt het werk van drie kunstenaars die zich bezig houden met de basis elementen voor leven in dialoog met elkaar gebracht.
Sarah Daher Air Culture
Schermafbeelding 2017-08-16 om 17.08.07
Planten kunnen communiceren door de lucht en sturen boodschappen door chemische moleculen af te scheiden. Air Culture  stelt een nieuw gebruik voor van deze natuurlijke verbindingen. Levende planten, gecombineerd met technologie kunnen ons voorzien van gepersonaliseerde lucht, verrijkt met specifieke chemische eigenschappen.
Deze verrijkte lucht kan verschillende invloed hebben op ons fysieke en psychische welzijn, afhankelijk van de plantsoort, de omgevingsfactoren en de levenscyclus van de plant.
Air Culture is een interdisciplinair project tussen ontwerp en wetenschap; techniek en natuur. Door verschillende onderzoeksgebieden met elkaar te verbinden, kan ontwerp het menselijke aspect met wetenschappelijke kennis doen versmelten om nieuwe realiteiten te scheppen die beantwoorden aan latente behoeften.
Het erkennen van het chemische vocabulaire van de plant verandert niet alleen de manier waarop we ons tot de plant verhouden, maar ook de manier waarop we lucht gewaarworden en consumeren.
Air culture is het beginpunt van waaruit de waarde van lucht ter discussie wordt gesteld en een toekomstig scenario wordt voorgesteld waar vluchtige emissies van planten onderdeel worden van ons dagelijks leven, een nieuwe gewoonte om onderdeel te maken van onze routine. Wat als we in de toekomst we op dezelfde manier waarop we eten verbouwen, we ook onze lucht verbouwen?
 
Menno Hiele, Hydrosculptures
menno hiele 2

In zijn Hydrosculptures waarin planten leven zonder aarde, onderzoekt de kunstenaar hoe ver een plant af kan staan van zijn eigen, natuurlijke omgeving. Door de combinatie van stromend water, mens gemaakte objecten, hout, elektronica en levende planten, krijgen deze objecten de mogelijkheid te gaan leven. De sculpturen vertonen vergelijkbare eigenschappen met bomen zoals het voedingrijke water dat door de buizen stroomt. De stam van de Douglas boom draagt de holle handgemaakte houten ladder die tegelijk als water reservoir functioneert.

Marjolein Boterenbrood, Sporen
marjolijn
 

Marjolein Boterenbrood heeft een jaar lang onderzoek gedaan naar het leven onder de grond in het Amstelpark en het nabij gelegen Gijsbrecht van Aemstelpark. De aarde bestaat uit een enorme diversiteit van leven waarvan we nog maar slechts een klein deel kennen, maar waarvan we steeds beter het belang begrijpen voor onze ecosystemen. Een van de resultaten van dit project is een serie foto’s van de humus laag van de aarde die horizontaal worden gepresenteerd. Op 17 april presenteert Marjolein Boterenbrood de kaart die zij heeft ontworpen van de wereld onder onze voeten en gaat zij met gasten dieper in op haar project.

Sara van der Heide, The Garden 
The Garden is een reisverslag dat Sara van der Heide maakte van haar aanwezigheid in haar volkstuin; ze volgde een jaar lang met haar camera de verandering van kleur en vorm van de bladeren, het opkomen, ontbinden en doodgaan van de planten en andere bewoners en passanten van de tuin. Zo wordt de cyclische tijd van groei, vergankelijkheid en verstilling zichtbaar gemaakt, een notie van tijd die wij in de kapitalistische maatschappij, waarbij alles draait om spektakel en lineaire groei, uit het oog lijken te zijn verloren.
Schermafbeelding 2017-08-08 om 14.35.02
Een jaar lang gefilmd in een volkstuintje van 330 m2 in Tuinwijck, Amsterdam ( april 2013 – april 2014)
Camera en montage: Sara van der Heide
Kleurcorrectie: Sara van der Heide en Guy Molin
Technische ondersteuning: Guy Molin
Camera stand-in: Kyle Tryhorn
Thank you: Nelly Voorhuis
In opdracht van: If I Can’t Dance, I Don’t Want To Be Part Of Your Revolution
Brochure Air, Water, Soil

Park Sporen, Marjolijn Boterenbrood

Werkperiode 2015 en 2016 
Park Sporen is een kunstproject van Marjolijn Boterenbrood waarin zij in 2015 en begin 2016 het ‘terra incognita’ van het Amstelpark en het Gijsbrecht van Aemstelpark onderzoekt: de ervaringen van verborgen plekken en het verborgen leven onder de grond. Het Amstelpark en het Gijsbrecht van Aemstelpark zijn bij uitstek het universum waar natuur en cultuur samenkomen. Het Amstelpark is een prachtig weefsel van tijdzones; voormalig veenweidegebied en wereld-tuinbouw-tentoonstelling Floriade in 1972 en nu een volwassen geworden park. Dit project is een voortzetting van een ‘artist in residence’ in het najaar van 2013 in de Oranjerie en het Rietveldhuis.
Blog
‘Park Sporen’ ontvouwt zich als een geleidelijk proces dat te volgen was op een blog op deze website. Niet direct zichtbare zaken als humus, bodemleven, waterleven, mycelium, zintuiglijke ervaringen en verval werden die in het  vooronderzoek gecategoriseerd werden vormen de basis voor dit project in beide parken. Tijdens wandelingen en workshops, het blog en de sporen-kaarten die aan het einde van het project gecreeerd worden, worden bezoekers meegenomen om het park op een nieuwe manier te beleven.
Voor dit project nodigt Marjolijn Boterenbrood diverse experts uit waaronder Rein de Waal, hoogleraar bodembiologie en humus en aqua-bioloog Gertie Arts, beiden van de Wageningen UR en hoogleraar landschapsgeschiedenis Erik de Jong, bijzonder hoogleraar Cultuur, Landschap en Natuur aan de Universiteit van Amsterdam. Deze zogenoemde Artis-leerstoel is ingesteld op voordracht van de Stichting Natura Artis Magistra en het Fonds Beeldende Kunsten, Vormgeving en Bouwkunst. Vanuit de kennis van hun disciplines zullen zij nieuwe inzichten van het verborgen leven van het park zichtbaar maken. Verhalen en kennis van parkbezoekers zullen ook bijdragen aan de inhoud en de rijkdom van het blog en de kaarten, zoals de kennis van de amateur-ornitholoog. Uitwisseling van kennis en verhalen met het publiek vindt ook plaats door cartografie workshops met kinderen, pissebed- en waterdiertjes-zoektochten en met de door de kunstenaar ontwikkelde teken-machine, waarmee verhalen van parkbezoekers verzameld worden.
Het eindproduct van Park Sporen is het digitale verslag van de zoektocht en een serie kaarten waarmee de bezoekers anders naar de parken gaan kijken. Blog en kaarten geven inzicht in de complexiteit van deze plekken. QR-codes op de kaarten brengen je via je smartphone bij de parkverhalen op de site. De kaarten zullen te verkrijgen zijn bij Zone2Source in het Rietveldhuis en het Glazen Huis, de restaurants in het park, de OBA, het wijkontmoetingscentrum en bij het Stadsdeelkantoor. De resultaten, de blog en de kaarten, komen tot stand in een dynamisch proces, veranderlijk, heterogeen en incompleet. Zintuiglijke ervaringen, beelden, mythes en concrete kennis die met deze acties worden verzameld, vormen de inhoud en krijgen ‘een plek’ die voor iedereen toegankelijk is. Met de kaarten ontvouwt zich een waterwereld, ondergronds leven, verhalen, een park-jaar-kalender en een schatkaart ineen.
Lees ook het interview met Marjolein Boterenbrood dat we in 2020 met haar hielden
 

Uitwerktuin (werkplaats voor uitlaattuinen), PJ Roggeband: Artist in Residence

Orangerie: 7 september tot 12 October 2014
Opening 21 September 15.00u. Artist Talks 12 oktober 16.00u

uitlaattuin
Gedurende 5 weken is PJ Roggeband de tweede kunstenaar die een periode in het Amstelpark doorbrengt voor een artistiek onderzoek. In deze periode ontwikkelt en presenteert hij zijn project UITLAATTUIN. In de Orangerie zullen een aantal prototypes van de UITLAATTUIN opgesteld staan. Daarnaast worden er een aantal nieuwe modellen ontwikkeld zoals de UITHUILTUIN en de KRONKELTUIN. Tevens zal er een klein overzicht te zien zijn van eerdere groenprojecten zoals Plattegrond (2009), een expeditie door gekraakte volkstuinen in Utrecht; Oranjegeheim (2008), een project over ‘vorstelijk tuinieren’ naar aanleiding van de toendertijd opzienbarende paleistuin te Honselersdijk en het sociale kunstproject Nootgroen (2012-2015).
Naast zijn ‘werkplaats voor mogelijke tuinen’, van vrijdag t/m zondag open voor het publiek, zal kunstenaar en tuinfantast PJ Roggeband ook onderzoek doen naar de rol die draagbare natuur en mobiel groen kunnen spelen in de stedelijke omgeving. Uiteraard zullen enkele uitlaattuinen beschikbaar zijn voor een wandeling door het park.

Bird, Marlena Novak & Jay Alan Yim

foto Birds
De complexe geïmproviseerde liederen van de merel die zowel in bossen als stedelijke gebieden in heel Europa te vinden zijn, vormen de inspiratie voor dit werk. Bird is een interactieve audio-video installatie waarin een virtuele vogel, die zich in een 8 kanaals ruimte beweegt, algoritmisch liederen componeert gebaseerd op opnamen van merels. De positie van de bezoeker in de ruimte wordt in real time zichtbaar gemaakt op de videoprojectie door middel van ‘trail masking’. De beweging van de toeschouwer binvloed de locatie van het geluid van de virtuele vogel. De ontmoeting tussen een stedeling en de gesofisticeerde melodische en timbale structuur van het lied van de merel maakt ze tot betekenaars van natuur in een stedelijke context en bewijs van de cultivatie van virtuositeit onder dieren.
Het Amerikaanse duo Marlena Novak and Jay Alan Yim vormt het samenwerkingsplatform localStyle. In hun intermedia projecten onderzoeken zij hoe grenzen geconstrueerd, geïnterpreteerd en onderhandeld worden via thema’s die uiteenlopen van het partnering gedrag van hermafroditische zeewormen tot de sonificatie van elektrische vissen uit de Amazone. Zij werken voor dit project samen met Jesus Duran, een experimentele technoloog en educator die werk creëert waarin hij de overschrijding tussen virtuele en fysieke ruimte onderzoekt in sociale feedback circuits.

Voor de Meeuwen, Chiel Kuijl

chiel kuijl amstelpark

Locatie: boven de vijver
21 Juni t/m 30 Oktober

Chiel Kuijl ontwerpt een nieuw werk voor boven de grote vijver: een werk
voor de meeuwen. De installatie bestaat uit een interactieve touwsculptuur
met schommels en twee hangende voedingsschalen (dagelijks te vullen vanaf
de kant): één schommel aan de kant voor het laten bewegen van de
installatie door mensen, en een aantal grote takken en voedingsschalen
boven het water als zitplaats voor vogels. De vorm van de installatie is
geïnspireerd op de rizomatische groei – een principe uit de biologie
waarbij organismen ontstaan vanuit een groeikern met uitlopers, die op
zichzelf weer bestaan uit verschillende uitlopers, enzovoorts. Eén voor
één, touw, voor touw, plank voor plank wordt een samenhangend geheel
gecreëerd dat blijvend in beweging blijft dankzij de open hang
constructie. Daarin openbaart zich een golfbeweging die de structuur van
het werk zichtbaar maakt en de beweging verspreid naar alle uithoeken.
Door verschillende gewichten/voedingsschalen op specifieke punten te
bevestigen wordt een oneindige onbalans gecreëerd. De vogels en de
elementen zetten de bewegingen in gang, in een netwerk waarin alles met
elkaar verbonden is. De golfbeweging die ontstaat, spreidt zich uit naar
alle grenzen en komt dan terug. Met de touwen wordt een geheel nieuwe
wereld en een ontmoetingsplaats tussen natuur en kunst gecreëerd.
Voor Chiel Kuijl is natuur geen object, plaats of wezen, maar een
gebeurtenis, een stroming, een proces dat voortdurend in beweging is. Het
is overal om ons heen, altijd. Natuur bestaat uit microscopische delen die
weer verbonden zijn met grotere schakels van delen enzovoorts. Ook Chiel
Kuijls werk bestaat uit veel kleine elementen die samen een groter geheel
vormen. Kuijls werk groeit zoals de natuur met zijn eigen regels en
gedrag. Vanuit een fascinatie voor insecten en massagedrag begon Kuyl met
het ophangen en verbinden van een miniatuur biotoop. Vandaaruit ging hij
in de openlucht werken en werd de uitdaging hoe de vrije ruimte te vangen.
De installaties van Chiel Kuijl bestaan uit verbindingen in de ruimte. Het
is een zoektocht naar ruimte, het niets dat we om ons hen voelen maar dat
alleen in beeld komt als iets ruimte inneemt. Alles om ons heen wordt naar
de aarde getrokken. Door objecten in ruimte te hangen worden ze vrijer van
zwaartekracht en veranderd de context van de objecten. Vervolgens worden
de gewichten vervangen door