Opening 20 Mei, 15 – 17 uur

Machine Wilderness is een langlopend onderzoeksproject dat Zone2Source in 2015 gestart is in samenwerking met Theun Karelse (FoAM) -> update: in 2020 krijgt Machine Wilderness een vervolg in Artis. In Machine Wilderness onderzoekt het publiek samen met kunstenaars, ontwerpers, ecologen, engineers en wetenschappers, welke rol technologie speelt in relatie tot natuur, nu technologie een integraal en permanent onderdeel uitmaakt van onze landschappen. Inmiddels is de schade die onze technologieën aanbrengen aan het leven op aarde onontkoombaar. We hebben ze eigenlijk nooit ontwikkeld in de context van de complexe ecosystemen die het leven mogelijk maken en waar we onlosmakelijk deel van uitmaken. Hoe kunnen we, voorbij het mens gecentreerde denken, technologieën ontwerpen die een symbiotische relatie aangaan met het ecologische netwerk waar het onderdeel van wordt?

Machine Wilderness presenteert werk van vier kunstenaars die werken met robotica waarmee ze onderzoeken hoe technologie een relatie aangaat met de omringende en chaotische levende natuur. Machine Wilderness is geen statische tentoonstelling maar neemt de vorm aan van een ‘werk in uitvoering’ waarin de kunstenaars nieuwe robotische projecten voor specifieke ecosystemen in het Amstelpark ontwikkelen en experimenteren met de interactie tussen de robots en de levende wezens in het park. Bezoekers kunnen de kunstenaars in diverse stadia in het park aan het werk zien en in discussies en workshops meedenken over de observaties en experimenten tussen machines en natuur. Daarnaast worden ook enkele bestaande werken tentoongesteld in ons paviljoen het Glazen Huis, tezamen met video registraties om een context te geven aan het programma. De tentoonstelling is ingericht als een werkplek met gereedschap, materialen, schetsen en demonstratie modellen voor experimentatie en ontwikkeling van nieuwe projecten. Nieuw ontwikkelde werken en documentatie worden in de loop der tijd toegevoegd aan de tentoonstelling. In de achterruimte van het Glazen Huis wordt een doorlopend filmprogramma getoond met onder andere registraties van Ivan Henriques Symbiotisch Machine (in 2014 gepresenteerd bij Zone2Source in het Glazen Huis), Spela Petric’s Naval Gazing, documentatie van Machine Wilderness veld excursies en ander gerelateerd videomateriaal.

Rat SETI – Ian Ingram

De Amerikaanse kunstenaar/engineer Ian Ingram be-schouwt zijn robots als een mogelijke intermediair in het onderzoeken van de relatie tussen mens, dier en machine. In zijn recente werk poogt hij communicaties tot stand te brengen tussen machine en dier door bewegende objecten die signalen maken die betekenisvol zijn voor specifieke dieren. Tijdens zijn verblijf in het Amstelpark ontwikkelt Ingram een nieuw werk waarin hij zich concentreert op communicatie tussen twee bekende inwoners van de stedelijke omgeving: de rat en de merel. Ingram maakt een robotisch systeem dat ultrasone vocalisaties van bruine ratten communiceert aan vogels. Hij onderzoekt hiermee hoe technologie een onderdeel kan worden van ecosystemen door relaties tussen soorten te bemiddelen. Ingram zal gedurende een verblijf van twee weken veel aanwezig zijn in het park met het ontwikkelen van een nieuwe robot en het observeren van de interacties tussen de robot en andere wezens. Camera’s worden opgezet die laten zien wat de robot ziet en worden geprojecteerd in het Glazen Huis. Deze live video projecties worden getoond naast oudere robotische werken van Ingram zoals Danger, Squirrel Nutkin! en de Nevermore-A-Matic robot.

Spotter #blackbird – Driessens & Verstappen

Het Amsterdamse duo Erwin Driessens en Maria Verstappen ontwikkelen samen een veelzijdig oeuvre van software, machines en objecten. Ze streven naar een kunst die niet wordt bepaald door subjectieve keuzes maar gegenereerd door zelfstandig opererende processen. Een belangrijke inspiratiebron zijn zelforganiserende processen in de natuur. Naast experimenten met biologische en fysische processen, programmeren ze groeiprocessen op de computer en onderzoeken ze de artistieke mogelijkheden van kunstmatige neurale netwerken. In plaats van een expliciet programma dat voorschrijft wat te doen, zijn groeiprocessen in grote mate zelflerend en zelforganiserend. De leidende vraag voor dit project is: Kan een kunstmatig brein dromen of fantaseren? Voor Machine Wilderness gaan de kunstenaars een eerste in-situ experiment doen met een robot die zijn omgeving in zich opneemt en erop reageert. Het project Spotter #blackbird behelst een kunstmatige vogelspotter die merels kan herkennen en vastlegt op foto. Geïnspireerd door zijn waarnemingen gaat hij vervolgens zelf merels tekenen. Ook leert hij de karakteristieke zang van de merel na te bootsen. De geluiden zijn buiten te horen om andere merels te lokken die op hun beurt worden vastgelegd door de spotter. Het publiek wordt meegenomen in het real-time leerproces van de vogelspotter, om zo een reflectie op gang te brengen over machinale leer- en verbeeldingsprocessen.

A diverse monoculture – Jip van Leeuwenstein

Jip van Leeuwenstein onderzoekt de toekomstige verhoudingen tussen natuur en technologie door te kijken hoe robots ingezet kunnen worden om de balans in ecosystemen te herstellen. In A Diverse Monoculture neemt een robot de plek in van roofdieren in een ecosysteem dat door de mens uit balans is gebracht. Door middel van Micro Fuel Cells waarmee hij zijn energie op kan laden gaat de robot zelf deel uit maken van de voedselketen. Door een chemische reactie zetten deze cellen dierlijk materiaal (insecten) om in energie. Deze energie wordt gebruikt om de robot van stroom te voorzien. Het huidige ontwerp richt zich op de Eikenprocessierups. Het ecosysteem rond de eikenprocessierups is uit balans. De aangelegde eikenlanen ontbreekt lage beplanting waardoor natuurlijke vijanden ontbreken en een plaag ontstaat. De Dionaea Mechanica Muscilipa is ontworpen om de populatie van de Eikenprocessievlinder te beheersen. Deze roofdier robot lokt de vlinder door middel van licht en feromonen van reeds gevangen vlinders. Eenmaal terecht gekomen in de maag van het kunstmatige roofdier worden de insecten omgezet in energie door de Micro Fuel Cells. In het Amstelpark zal van Leeuwenstein de Dionaea Mechanica Muscilipa demonstreren en aan een verdere ontwikkeling van zijn robot roofdieren werken.

Corvoid – Rihards Vitols

De Letse kunstenaar Rihards Vitols werkt tijdens zijn verblijf in het Amstelpark aan een nieuwe robot, de Corvoid. Zijn onderzoeksgebied is de manier waarop dieren communiceren met andere soorten voor een beter begrip van de balans in het ecosysteem. Dieren produceren geluid door middel van het doorlaten van lucht door organen, door het tegen elkaar schuren van uitstekende delen en door het slaan met objecten in de omgeving, Corvoid is een kunstmatige zwerm waarmee Rihards de gedragspatronen van de communicatie van kraaien bestudeert. De patronen worden gelezen uit ambisonische geluidsopnamen en vervolgens geimplementeerd in de Corvoids. Corvoids produceren geluid door interactie met de omgeving en dragen zo bij aan de akoestische diversiteit ervan. Opnamen van deze interactie worden deel van de toekomstige ontwikkeling van het werk. Rihards laat ook een eerder werk Woodpecker zien. Zijn vraag hierbij was: als vogelpopulaties ernstig dalen in de nabije toekomst kunnen kunstmatige vogels hen dan vervangen en bijdragen aan het behoud van de natuurlijke balans in het bos? Woodpecker is een kunstmatige specht die werkend op zonne-energie de planten etende insecten wegjaagt met zijn kloppen op de boomstam. De kunstmatige spechten worden in het Glazen Huis getoond met video documentatie en enkele worden geplaatst in de omringende bomen.

Website van Richards Vitols

Lees de tentoonstellingsbrochure hier.